De geschiedenis van Schutterij St. Sebastiaan Schimmert
Een exacte oprichtingsdatum van de Schutterij St. Sebastiaan is niet bekend.
Uit een archief van de Schimmertse parochie blijkt wel dat er al in 1683 sprake is van een schutterij. In dat jaar schrijft Baron de Negri uit Spaubeek een brief naar de bisschop, waarin hij hem verzoekt ‘’die van Schimmert te verbieden den vogel te schieten van den kerktoren op pinksterdag’’. Hieruit kunnen we niet alleen dus opmaken dat er toen al sprake was van een schutterij, maar ook dat er toen al met Pinksteren op de vogel werd geschoten, iets wat we nu nog steeds doen.
De wieg van dit Schuttersgezelschap staat dus in een ver verleden, en het zal helaas wel onmogelijk zijn om de exacte oprichtingsdatum te achterhalen, ook niet aan de hand van de oudste koningsplaten.
De oudste koningsplaat die heden ten dage nog in het bezit is van onze schutterij stamt uit 1759.
Eeuwenlang was de schutterij haast de enige vereniging in een dorp dat nu zovele verenigingen telt.
Een feit is dat de vereniging in 1844 bestond uit 70 leden.
Enkele jaren later, in 1850, verloren de schutterijen hun beschermende status.
Het was niet langer meer nodig, mede door de oprichting van de Nederlandse Krijgsmacht, om stad en dorp door een schutterij te laten beschermen.
Feit is ook dat de schutterij van Schimmert in die tijd in ruste ging, om in 1894 weer te worden heropgericht tot een vereniging met 78 manschappen.
Aangezien deze club haast alleen maar bestond uit militairen en veteranen, waren ze destijds de te kloppen groep tijdens de schuttersfeesten.
Deze schutterij bleef bestaan, tot men in 1940, met het binnenvallen van de Duitse bezetter, de wapens moest inleveren. Tijdens een luchtbombardement in oktober 1942 werd het huis van M. Pisters, thans Hoofdstraat 9, getroffen door een brandbom. Het vaandel, trofeeën en de meeste archiefboeken werden vernietigd. Ook het koningszilver smolt tot een klompje zilver, en de zilveren koningsvogel raakte zijn kroon en pootjes kwijt (kroon gerestaureerd in 2017).
De schutterij was al enkele jaren voor de oorlog geslonken tot een kleine vereniging, bewijzen de foto’s uit die tijd.
Na de oorlog leidde de schutterij een kwijnend bestaan, in 1947 werd er voor het eerst geprobeerd om de vereniging weer nieuw leven in te blazen. Even
leek dit te lukken, maar het oorlogsleed zat nog te diep voor een echte doorstart. In 1949 ging de schutterij dan ook ter ziele.
In 1957 besloten enkele notabelen uit het dorp, o.l.v. Pastoor Beckers en Burg. Spuisers, dat het tijd werd dat de Schutterij weer de bronkprocessie kon openen. De draad werd weer echt opgepakt, 40 nieuwe leden bezochten de oprichtingsvergadering, en als grote verassing kondigde Charles Eijck, de kunstenaar van het Ravensbosch, aan de uniformen te willen ontwerpen.
Aldus geschiedde, er werd geld ingezameld en tijdens de bronkprocessie in 1957 konden de eerste 21 rood-groene uniformen worden ingezegend.
De rest is geschiedenis. Tegenwoordig is onze schutterij en bloeiende, groeiende vereniging met in totaal meer dan 100 leden.
We nemen deel aan de vele Schimmertse activiteiten, zoals de Processie en Carnaval.
Jaarlijks bezoeken we de schuttersfeesten van onze Schuttersbond St. Gerardus, nemen we deel aan het Oud Limburgs Schuttersfeest en het Zuid-Limburgs Federatiefeest.
